Een donkere nacht?

Het leven kan rauw zijn. Rauw omdat je te maken hebt met verlies op wat voor manier dan ook. Dromen die geen werkelijkheid worden, ziekte, gemis van vrienden/familie, of ander fysiek of psychisch lijden. We kunnen ontmoedigd raken.

In het boek ‘Habakuk’ komen we deze rauwheid ook tegen. Habakuk heeft te maken met zware omstandigheden. En wat doet hij? Wat denk je? Hij vraagt God naar het ‘waarom’.

‘HEERE, hoelang roep ik om hulp en luistert U niet, roep ik tot U: Geweld! en verlost U niet?’ (Habakuk 1:2)

Habakuk legt zijn vragen bij God neer. Hij spreekt zich uit. Dat is iets dat wij ook mogen doen. We hoeven niet schijnheilig onze vragen binnen te houden, als ze wel leven in ons hart. We mogen onze pijn uiten naar God.

Tegelijkertijd zijn deze waarom-vragen niet waar het boek Habakuk mee eindigt. Er vindt een ommekeer plaats. Juist door de ruimte die er is voor vragen, komt er ruimte voor vertrouwen. Het boek eindigt namelijk met:

‘Al zal de vijgenboom niet in bloei staan en er geen vrucht aan de wijnstok zijn, al zal de opbrengst van de olijfboom tegenvallen en zullen de velden geen voedsel voortbrengen, al zal het kleinvee uit de kooi verdwenen zijn en er geen rund in de stallen over zijn-

ik zal dan toch in de HEERE van vreugde opspringen, mij verheugen in de God van mijn heil. De HEERE Heere is mijn kracht, Hij maakt mijn voeten als die van de hinden, en Hij doet mij treden op mijn hoogten.’  Habakuk 3:17-19

We zouden graag zien dat God al onze problemen voor ons oplost. Dat we niet door pijn en verdriet hoeven. Want God is toch machtig om al onze moeilijkheden weg te nemen? Waarom doet Hij dat dan niet gewoon?
Soms ervaren we dat het leven gewoon ontzettend moeilijk is. De profeet Habakuk wist daar ook van. En hij maakt het niet mooier dan dat het is. We zullen soms door pijn en verdriet heen moeten. En we moeten er soms doorheen zonder dat we zicht hebben op een betere tijd in ons leven hier op aarde. Alsof we in het duister tasten.

Maar wat er ook weg valt in het leven, er is 1 ding dat altijd blijft bestaan, namelijk Gods liefde voor jou. Maar als God zoveel van ons houdt, waarom laat Hij dan de pijn toe?
Ik heb niet het antwoord op die vraag. Toch ben ik ervan overtuigd dat God bij ons is. Bij ons in onze vreugde en bij ons in onze pijn.

En dat is de hoop die we hebben. Soms ervaren we God niet in onze donkere mistige wolken. Maar ook dan mogen we weten dat Gods goedheid nooit zal vergaan. Zijn liefde voor ons houdt nooit op. Daar mogen we op vertrouwen!

Zoals in Jesaja 50:10 staat: ‘Wie is er onder u die de HEERE vreest, die luistert naar de stem van Zijn Knecht? Als hij in duisternissen gaat en geen licht heeft, laat hij dan vertrouwen op de Naam van de HEERE en steunen op zijn God.’

Dat was waar ook Habakuk naar leefde. Zelfs als het pikkedonker zal worden, dan nog zal ik vertrouwen op God, dan nog zal ik Zijn vreugde zoeken!

Als jij het even niet meer weet, weet dan dat God het nog steeds in Zijn hand heeft. Als je in een zwarte nacht zit, weet dan dat er hoop gloort aan de horizon! Een hoop die we niet moeten zoeken in onze omstandigheden, maar een hoop die we moeten zoeken in God.

Zoals ‘MercyMe’ het in het lied ‘Even If’ zo mooi verwoord:
(klik hier voor de vertaling van het lied)

It’s easy to sing
When there’s nothing to bring me down
But what will I say
When I’m held to the flame
like I am right now

I know You’re able and I know You can
Save through the fire with Your mighty hand
But even if You don’t
My hope is You alone

God, when You choose
To leave mountains unmovable
Oh give me the strength to be able to sing
It is well with my soul

You’ve been faithful, You’ve been good
All of my days
Jesus, I will cling to You

It is well with my soul

Klik hier om het hele lied te luisteren op youtube.com

Ps. ook interessant, klik hier om het verhaal achter het lied van MercyMe te horen.