Vlinder

Het bruist in mij.
Tientalle ideeën komen op. En ik durf ze langzamerhand wat meer vleugels te geven.
Voorzichtig dan…

Vreugde welt op in mij.
Voor al die mooie dingen, die mooie mooie dingen!
Alles wat God mij geeft.

Maar soms, soms word ik wel eens een beetje bang.
Bang voor wat er in mij zit. De hoogte en het diepe.
Als een denderende trein die niet te stoppen lijkt.

Het verlangen naar ‘meer’.
Meer kennis, meer verbondenheid, meer schoonheid.
En meer vrede in de wereld om mij heen.

Langzaam leer ik steeds meer wie ik ben en wie ik mag zijn.
Ik kom uit mijn cocon en leer vliegen.
Kwetsbaar, maar veerkrachtig, want mijn God draagt mij op Zijn wind.
Samen met Hem mag ik kleur geven aan de wereld om mij heen.